“ေလာကဓံ ခံႏုိင္ရည္ရွိျခင္း”

“ေလာကဓံ ခံႏုိင္ရည္ရွိျခင္း”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
“ေလာကဓံ”ဆိုတာ လူတုိင္းလူတုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္းအခ်ိန္တုိင္း
ေတြ႕ၾကံဳေနၾကရတာပါပဲ။ ေလာကဓံနဲ႔ မေတြ႕ၾကံဳရတဲ့
အခ်ိန္ဆိုတာ တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္ကေလးမွ မရွိပါဘူး။
အမ်ားစုက ဆုိးရြားတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔
ၾကံဳေတြ႕ေနရတာလည္း ေလာကဓံပါပဲ။
လူသားတုိင္း ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ ေလာကဓံက ရွစ္ပါးရွိပါတယ္။
လာဘ္ရျခင္း၊ လာဘ္မရျခင္း၊ အျခံအရံ ျပည့္စံုျခင္း၊
အျခံအရံ မရွိျခင္းလုိ႔ ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါး ရွိပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ လာဘ္ရျခင္း၊ အျခံအရံေပါျခင္း၊
ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာျခင္း ဆုိတာက
အေကာင္း ေလာကဓံ ျဖစ္ပါတယ္။
လာဘ္မရျခင္း၊ အျခံအရံကင္းမဲ့ျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္း၊
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးဆင္းရဲျခင္း ဆုိတာကေတာ့
အဆုိးေလာကဓံ ျဖစ္ပါတယ္။
●အဆုိးေလာကဓံေတြကိုေတာ့ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
အံၾကိတ္ျပီးေတာ့၊ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ျပီးေတာ့
သည္းခံႏုိင္စြမ္းရွိ၊ ခံႏုိင္စြမ္းရွိၾကပါတယ္။
●အေကာင္း ေလာကဓံေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕လာျပီဆုိရင္ေတာ့
ေအာက္ေျခလြတ္ျပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဆိုး ေလာကဓံေတြကို ခံႏုိင္ရည္ရွိရုံနဲ႔
ေလာကဓံ ခံႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ၾကာလိုလူ မျဖစ္ေသးဘူး။
အေကာင္း ေလာကဓံေတြကိုလည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိမွ
ၾကာလိုလူ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ေလာကဓံရွစ္ပါးနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ
ၾကာလိုလူအျဖစ္နဲ႔ ေလာကဓံ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔အတြက္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေလာကဓံေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ
အဲဒီၾကံဳလာတဲ့ ေလာကဓံကို “အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ ၀ိပရိဏာမဓမၼ”လုိ႔
ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းရမယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
■လာဘ္ရလာလို႔ရွိရင္လည္းပဲ ဒီလာဘ္ရျခင္းသေဘာနဲ႔
ရလာတဲ့ လာဘ္လာဘေတြဟာ မျမဲတဲ့သေဘာပဲ၊
အခုေနရေပမယ့္ ေနာင္ရခ်င္မွ ရမွာ။
လာဘ္ရျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာလည္း မျမဲဘူး။
ရထားတဲ့ လာဘ္လာဘေတြလည္း မျမဲဘူး။
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ဖ်က္ဆီးလို႔ရွိရင္ ပ်က္စီးသြားႏုိင္တယ္။
မသင့္မေတာ္ သံုးစြဲမိလို႔ရွိရင္လည္းပဲ ကုန္ဆံုးသြားႏုိင္တယ္
စသည္အားျဖင့္ လာဘ္ရျခင္းရဲ႕ မျမဲျခင္းသေဘာကို
ဆင္ျခင္ရမယ္။
အဲဒီလို မဆင္ျခင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဒီ
လာဘ္လာဘေတြဟာ အျမဲတမ္း ရေနမွာပဲ။
ဒီ လာဘ္လာဘေတြဟာ အျမဲတမ္း တည္ျမဲေနမွာပဲလုိ႔
ယူဆျပီးေတာ့ မသံုးသင့္တဲ့ ကိစၥေတြမွာသံုး၊
အက်ိဳးပ်က္စီးရာ၊ ပ်က္စီးေၾကာင္း ကိစၥေတြမွာ
သံုးစြဲျပီးေတာ့ ျပႆနာမ်ိဳးစံုေတြျဖစ္၊
ဆင္းရဲဒုကၡေတြေရာက္၊ အဲဒီလုိ ျဖစ္တတ္တယ္။
မျမဲတဲ့သေဘာ ဆင္ျခင္ထားေတာ့ ရလာတဲ့
လာဘ္လာဘေပၚမွာလည္း ေမာက္မာျခင္း၊
တက္ႂကြျခင္း၊ အလြန္အမင္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ျခင္း
ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး၊ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္၊ ဣေႁႏၵရရ ျဖစ္တယ္။
လာဘ္ရေနရာကေန မရေတာ့တဲ့ အခါမွာလည္း
စိတ္ႏွလံုး ေဖာက္ျပန္ျခင္း မရွိဘဲနဲ႔
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ပါတယ္။
■အျခံအရံ မ်ားလာျပီဆုိရင္လည္း အဲဒီ အျခံအရံမ်ားတဲ့
သေဘာကို မျမဲတဲ့ သေဘာလုိ႔ ဆင္ျခင္ရမယ္။
အခု အျခံအရံေတြ ျပည့္စံုေနရေပမယ့္ ၊
ေနာင္တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ အျခံအရံေတြ ကင္းမဲ့ခ်င္
ကင္းမဲ့သြားႏုိင္တာ။တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊
သားသမီး တပည့္တပန္းေတြနဲ႔ ျပိဳင္ျပိဳင္ဆုိင္ဆုိင္
သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ
သူတုိ႔နဲ႔ ရွင္ကြဲေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသကြဲေသာ္လည္းေကာင္း
ကြဲခ်င္ကြဲရမယ္။ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔လည္းပဲ
မိမိဟာ တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ရမွာပဲ။
အဲဒီလုိ အျခံအရံေတြရဲ႕ မျမဲျခင္းသေဘာကို
ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အျခံအရံေတြ ကင္းမဲ့သြားတဲ့အခါမွာ
တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေတာ့ဘူး။ အျခံအရံမ်ားျခင္း အေပၚမွာလည္းပဲ
တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိေတာ့ဘူး။ မဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့
ဒီအျခံအရံေတြဟာ တစ္သက္လံုး ျမဲေနမွာပဲလုိ႔ ယူဆျပီးေတာ့
မိမိရဲ႕ အျခံအရံေတြအေပၚမွာ မေတာ္မတရား ေျပာဆိုမိ၊
ေမာက္ေမာက္မာမာ အထက္စီးကေန ေျပာဆိုမိ မလုပ္သင့္
မလုပ္ထုိက္တာေတြ ျပဳလုပ္မိျပီးေတာ့ အဲဒီ အျခံအရံေတြက
မိမိရဲ႕ အျခံအရံေတြမဟုတ္ေတာ့ဘဲ တစ္ေန႔မွာ
ဒုကၡျပန္ေပးလိမ့္မယ္။
အျခံအရံကင္းမဲ့့ျခင္းဆိုတဲ့ ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါမွာလည္း
မျမဲတဲ့သေဘာဆင္ျခင္ရမယ္။ အခု အျခံအရံမရွိေပမယ့္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္က် ရွိခ်င္ရွိလာႏုိင္တာပဲ စသည္အားျဖင့္ ဆင္ျခင္ရမယ္။
■အကဲ့ရဲ႕ ခံရတဲ့အခါမွာလည္း ကဲ့ရဲ႕ျခင္းဆုိတဲ့ သေဘာဟာ
မဆန္းပါဘူး။ ေလာကမွာ ကဲ့ရဲ႕ လြတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။
ကဲ့ရဲ႕ျခင္းဆုိတဲ့ သေဘာကလည္း မျမဲပါဘူး၊
အခုကဲ့ရဲ႕ေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ခ်ီးမြမ္းခ်င္ ခ်ီးမြမ္းမွာ၊
မခ်ီးမြမ္းလည္း ကိစၥမရွိဘူး။ တကယ္ေတ့ ကဲ့ရဲ႕တဲ့သူမွာ
ကိုယ့္ကို ကဲ့ရဲ႕တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေဒါသကိေလသာေတြျဖစ္ျပီး ၊
စိတ္ဟာပူေလာင္ ဆင္းရဲေနတယ္။
ကဲ့ရဲ႕တဲ့ အကုသိုလ္ အျပစ္လည္း ျဖစ္ေနတယ္။
ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ေနရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ အက်ိဳးရွိရာရွိေၾကာင္း
ေကာင္းျမတ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္သြားျပီ။
ေၾသာ္ …သနားစရာပဲ ဆုိျပီးေတာ့ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းနဲ႔
ကဲ့ရဲ႕သူအေပၚမွာလည္း သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏုိင္ရမယ္။
■ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါမွာလည္း
ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္းဆိုတာလည္း ျမဲတာမဟုတ္ဘူး။
အခု ခ်ီးမြမ္းေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ ကဲ့ရဲ႕စကားေတြ
ထြက္ခ်င္ထြက္လာမွာ။
အခု ငါ့ကိုဖ်ာလိုလိပ္ျပီး ထိပ္ေပၚတင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက
ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း ဆိုတာ မျမဲတဲ့သေဘာပဲလုိ႔ ဆင္ျခင္ျပီးေတာ့
ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ရည္ရွိရမယ္။
အဲဒီလိုပါပဲ၊ သုခ-ခ်မ္းသာျခင္း၊
ဒုကၡ-ဆင္းရဲျခင္းဆုိတဲ့ ေလာကဓံေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါမွာလည္း
မျမဲျခင္းသေဘာကို ဆင္ျခင္ရမယ္။ အဲဒီလုိ မျမဲျခင္းသေဘာကို
ဆင္ျခင္မယ္ဆုိရင္ ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါျပီ။
☆ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က
“မလႅိကာ”ဆုိတဲ့ ဗႏၶဳလစစ္သူၾကီးကေတာ္ဟာ
“ကြဲတတ္တဲ့သေဘာ ကြဲမွာပဲ၊ ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ
ပ်က္စီးမွာပဲ”လို႔ နက္နက္နဲနဲ ဆင္ျခင္သြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ေလာကဓံကို မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
☆ကြဲတတ္တဲ့သေဘာကြဲတယ္၊ ေျမအိုးတုိ႔ ဘာတုိ႔ဆိုရင္
ကြဲတတ္တဲ့သေဘာရွိေတာ့ ကြဲတာပါပဲ။
သံအိုးတို႔၊ သတၱဳအိုးတုိ႔က်ေတာ့ မကြဲတတ္တဲ့သေဘာရွိေတာ့
လြတ္က်ေပမယ့္ မကြဲဘူး။ ဒီေတာ့ ကြဲတတ္တဲ့သေဘာရွိရင္
ကြဲတယ္၊ ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာရွိရင္ ပ်က္စီးမွာပဲလုိ႔
ႏွလံုးသြင္းထားလုိ႔ရွိရင္ ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ရည္ ရွိသြားပါတယ္။
☆အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးနဲ႔တကြ ရဟန္းေတာ္ငါးရာကို အိမ္မွာ
ဆြမ္းလုပ္ေကြ်းျပဳစုေနတဲ့အခ်ိန္၊ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဗႏၶဳလစစ္သူၾကီးနဲ႔တကြ
သားသံုးဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ကို
ေခါင္းျဖတ္ အသတ္ခံရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေရးထားတဲ့
စာတစ္ေစာင္ လာျပီးေတာ့ ဆက္သတယ္။
အဲဒီစာကို ဖတ္ျပီးေတာ့ မလႅိကာဟာ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိဘူး။
အဲဒီ စာရြက္ကေလး ေခါက္ျပီးေတာ့ ခါးၾကား ထုိးထားလုိက္တယ္။
ျပီးေတာ့ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးနဲ႔တကြ သံဃာေတာ္မ်ားကို
ဆြမ္းကပ္ျပီးေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ဣေႁႏၵရရ ၊
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သဒၶါပီတိ အျပည့္အ၀နဲ႔
ဆြမ္းလုပ္ေကြ်းျပဳစုသြားပါတယ္။
အင္မတန္ အတုယူစရာေကာင္းတဲ့ သဓကပါပဲ။
☆ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က
“လကု႑ကဘဒၵိယ”လုိ႔ေခၚတဲ့ မေထရ္တစ္ပါးလည္းရွိတယ္။
အဲဒီမေထရ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္တစ္ခုက အရပ္ပုတယ္၊
ပံုစံေလးကလည္း ကေလးပံုစံေလး ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ရဟန္းငယ္ေလးေတြ၊ ကိုရင္ေလးေတြကို
မေထရ္ၾကီးကိုေတြ႕လုိ႔ရွိရင္ ေခါင္းေလး ပုတ္လုိက္၊
နားရြက္ေလး လိမ္လုိက္၊ ႏွာေခါင္းေလး ဆြဲလုိက္နဲ႔
စၾကေနာက္ၾကတယ္။
အဲဒီလုိ စၾကေနာက္ၾကေပမယ့္ မေထရ္ၾကီးက
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲ၊ မိမိကို ျပဳမူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာ
ေဒါသျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ဆုိးျခင္း၊ ရန္တံု႔ရန္မူျခင္း ဘာမွ မျပဳဘူး။
အဲဒီအေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က“ရဟႏၲာ” ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ
ဘယ္လိုေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳၾကံဳ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေတာ့ဘူး။
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာလည္းပဲ ေလာကဓံနဲ႔
ၾကံဳတဲ့အခါမွာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက တုိက္ခတ္လာတဲ့
ေလေၾကာင့္ ေက်ာက္သားပကတိရွိတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးဟာ
တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီ မိန္႔ၾကားခ်က္အတုိင္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့
ေလာကဓံေၾကာင့္ မတုန္လႈပ္တဲ့လူဟာ
“ေက်ာက္ေတာင္လုိလူ”ပါပဲ။ ေက်ာက္ေတာင္လိုလူကိုပဲ
“ၾကာလုိလူ”လုိ႔လည္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ေလေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတုိက္တုိက္၊
ၾကာပန္း ၾကာပင္ေတြဟာ က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးသြားျခင္း မရွိပါဘူး။
ေလေၾကာအတုိင္း အလုိက္သင့္ ယိမ္းႏြဲ႕
လႈပ္ရွားရင္း ေလဒဏ္ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံႏုိင္ၾကပါတယ္။
ေလဒဏ္ေၾကာင့္ မတုန္လႈပ္တဲ့ၾကာ၊
ရႊံ႕ႏြံနဲ႔မျငိကပ္တဲ့ၾကာလို ေလာကဓံေလေၾကာင့္
မတုန္လႈပ္တဲ့လူ၊ ေလာကဓံရႊံ႕ႏြံ႕နဲ႔ ျငိကပ္ေပက်ံျခင္းမရွိတဲ့လူဟာ
“ၾကာလုိလူ”ပါပဲ။
အေကာင္းေလာကဓံေၾကာင့္ ေလာဘ၊ မာန မျဖစ္ရင္၊
အဆိုးေလာကဓံေၾကာင့္ ေဒါသ၊ ေသာက မျဖစ္ရင္
ေလာကဓံရႊံ႕ႏြံ မျငိကပ္ မေပက်ံတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)】
၏ “ၾကာလုိလူ”ႏွာ ၇၇- ၈၃ မွ - ကူးယူပူေဇာ္
မွ်ေဝပါသည္။】
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။