မ ညီ မွ် ျခင္း
ခပ္ သြဲ႕
သြဲ႕ တုိက္ လာ တဲ့ ေလ ညွင္း တ ခု
ခပ္ တိုး
တိုး ညည္းလ ိုက္ ရုံ နဲ႕
ဘ၀ ျဖစ္ ေရာလား……
အ နား မ ညီ
တဲ႔ ဘ ၀ တစ္ ခု ကို ထု ဆစ္ ရင္း
လက္ ထဲမ ွာ
လည္း ဒဏ္ ရာ ေတြ ဘ လ ပြ….
ငါ ဆုပ္ ကိုင္
ထား ခဲ့ မိ တာ
မ်က္ ရည္
ေတြ လား
နာ ၾကည္း
ျခင္း ေတြ လား…...
တား ဆီး မ
ရ တဲ့ ပူ ေလာင္ မႈ က
ဒီ ရင္ ကို
အ ရွိန္ တက္
တ ဟုန္း ဟုန္း
ေတာက္ ေလာင္ေ နတာေတာင္
ငါ ေရ တစ္
စက္ မ ေတာင့္ တ မိ ဘူး….
အေမဇုံ ေတာ
ထဲ က
ေမ်ာက္ တစ္
ေကာင္ လို
သစ္ ငုတ္
တိုေ ပၚ မွာ ထုိင္ ရင္း
သက္ ျပင္
းေတြအ ခါ ခါ ခ် …
ဘ ၀ ကိုလည္း
ေဘာင္ ခတ္ ဖို႔ မ ၾကိဳး စား ၾကည္႔ ဖူး ဘူး
ခ်စ္ သူ ေပး
တဲ့ ပန္း တစ္ ပြင့္ လည္း
ငါ … မ ပန္
ဆင္ ခဲ့ ဖူး ဘူး….
ဘ ၀ က ပန္း
ရ ထား မ ဟုတ္ ေတာ့ လည္း
အ သက္ မဲ့
နာ ရီ ေတြ ကို အ ၾကိမ္ ၾကိမ္ ျပန္ေရတြက္ ရင္း….
ေျပာင္း ျပန္
စီး တဲ့ ျမစ္ တစ္ စင္း ေတာ့
ငါ ခဏတာ..
ျဖစ္ ခ်င္
ေန မိ ေသး ရဲ႕…..
Shwe yee
--------------------------------------------------------
တစ္ ပိုင္း တစ္ စ ဖို ရမ္
အ ၀ါ ေရာင္
ျမစ္ တစ္ ဆင္း
ျဖတ္ သန္း
စီး ဆင္း ရုံ နဲ႔
ရင္ ခြင္
တစ္ ခု လုံး ဘ ေလာင္ ဆန္ သြားတာ....
ပဲ့တင္ ထြက္
လာ တဲ့
အ ၾကင္ နာ
ခပ္ ယဲ့ ယဲ့
ဆန္း သစ္
ျခင္းလို႔ ကင္ ပြန္း တပ္ အုံး မွာ လား....
မ သိ ျခင္း
ေနာက္ကြယ္ က
အ ယူ ဆ နဲ႔
စီး ခ်င္း ထုိး
အိမ္ မက္
ကို အေရာင္ တင္ေလာက္ ေအာင္ လည္း
ပိုင္ ဆုိင္
ျခင္း ဆိုတာ နင့္ လက္ မွာ တင္
ေပ်ာက္ ဆုံး
ေန က်....
ပက္ ၾကား
အက္ လမ္း ေတြ ေပၚ မွာ
ႏွင္း တစ္
ပြင့္ ကို လိုက္ ရွာ ရုံ နဲ႔
ငါ ကို စ
တင္ ျခင္း ခရီး သည္ လို႔
ကင္ ပြန္း
မ တပ္ လုိက္ ပါနဲ႕...
ငါ ဟာ...
အေမွာင္ ထဲ က သူ တစ္ ေယာက္ သာ သာ ပါ...
Shwe yee
---------------------------------------------
No comments:
Post a Comment